Een van de kritieken die ik over Zwartboek las, voor ik hem gezien had, was dat het script topzwaar zou zijn. Verhoeven zou simpelweg te veel willen vertellen - met een warrige film tot gevolg.

Dat bezwaar kan ik wegwuiven: Zwartboek is inderdaad vol karakters, handelingen, plaatsen en subplots, maar prima te volgen. Het tempo ligt lekker hoog, waardoor je je eigenlijk niet verveelt.

Het is geen episch verhaal, maar eerder een spannende, broeierige thriller tegen een achtergrond van Nederland in de Tweede Wereldoorlog. Carice van Houten is uitstekend als Rachel/Ellis en alles wat je aan goeds over haar acteerprestaties hebt gehoord is helemaal verdiend.

Sebastian Koch is ook prima als hoofd van de Sicherheitsdienst, die ongezien een hoop bloed aan zijn handen heeft, maar okee, een échte naarling is het ook weer niet. Dat is het mooie duale gevoel dat Verhoeven constant oproept.

Haar hele familie is uitgemoord, maar ergens begrijp je Rachel als de eerste en enige tranen over wat haar overkomt (met het inmiddels gevleugelde "houdt het dan nooit op!") voor een nazi is.

Omdat het script zo goed gevuld is, kan ik hier nauwelijks alles benoemen. Wie goed oplet, ziet vlak voor de aftiteling nog een symbolisch verwijzinkje naar het heden.

Afstotelijke naaktheid? Dát moet ik zien!

weeeeer die 2e w oorlog, doe mij dan maar nachtrit, die andere (taxi) oorlog...