Oh, maar bovenop die 1100 euro komt ook nog een inhouding op je brutosalaris van 5,67%. Het wordt dus nog meer, maar dat stond ook gewoon in de folder.

Overigens vind ik die man van die zorgverzekeraar een beetje hypocriet. Spuit elf geeft modder.

Ik las vandaag weer dat De Telegraaf het mis zou hebben en wel degelijk in die 1100 euro een bedrag voor 'administratie- en opstartkosten' zou zitten. We wachten af.

@Joost: voor die incidentele dingen kun je sparen :) Die andere meuk komt maand na maand na maand...

En we krijgen concurrentie in de zorg he... Kun je straks met je niet-verlamde arm via het internet uitzoeken welk ziekenhuis het beste is in de behandeling van beroertes!

"Men" zegt ook dat niemand er echt op achteruit hoort te gaan en dat je (ook als allenstaande, en ook als weinig tot niks verdienende) allerlei tegemoetkomingen krijgt.
Maar het zal me benieuwen..

http://www.heykoop.nl/archives/000197.php

..en dan te bedenken, dat Utrechtse Lars nog steeds een Apeldoornse huisarts heeft. Wat dat niet kóst,zeg!

Maar iemand moet toch het salaris van al die arme huisartsen en interimziekenhuisdirecteuren betalen?

(ik ben af en toe zoooo blij dat ik naar .fr verhuisd ben...)

"Als alleenstaande krijg je sowieso al nergens voordeel van en kun je bovendien met niemand kosten delen."

Jaja Lars, samenwonen is een soort van carpoolen hè. Die mensen zo nodig die op hun eentje in een huis moeten wonen? Belachelijk! Wat een verkwisting van woonruimte! Als er meer mensen zouden samenwonen zouden er veel minder problemen zijn...

;-)

Op dit moment betaal ik ruim 520 euri per maand voor de ziektekostenverzekering van mijn gezin (m+v+3k<18). In het nieuwe stelsel zal dat pak 'm beet 2200,- per jaar worden. U hoort mij niet klagen!

Als ik de ontwikkelingen van de laatste 20 jaar op een rijtje zet, is het er voor mij alleen maar beter op geworden. Ik heb mijn conservatoriumstudie afgebroken toen bleek dat ik als hartpatient geen betaalbare particuliere verzekering kon afsluiten: de 'goedkoopste' verzekeraar wilde me voor 1650 gulden per maand wel hebben, terwijl je als musicus indertijd blij was als je 2000,- gulden bij elkaar kon freelancen. Later kwam de acceptatieplicht, eerst alleen voor je eigen ziekenfondsverzekeraar als je over de loongrens ging, later voor alle verzekeraars voor de standaardpakketpolis.

Ik snap dat het voor alleenstaande, gezonde mensen een stuk duurder zal worden. Maar in mijn situatie lijkt het er eindelijk op dat ik niet meer financieel gestraft zal worden voor het feit dat ik ben geboren met een hartafwijking...

Nee, maar je begrijpt vast dat na verdubbeling op verdubbeling op verdubbeling langzaamaan simpelweg wat grenzen bereikt worden. :) En dan niet die van de solidariteit, maar simpelweg financiële.

Natuurlijk moet een ieder die iets mankeert geholpen worden en mag niemand - zoals je in de VS soms zo schrijnend ziet - niemand aan de grond raken omdat je een prijzige behandelmethode nodig hebt.

Dat gezegd hebbende moet iedereen toch bijkans in met bladgoud belegde ziekenhuizen terecht kunnen, als straks pak em beet 9 miljoen mensen (geen idee eigenlijk hoeveel betalende Nederlanders er zijn) jaarlijks elk 1100 euro ophoesten?

Want als je het met een gigantisch bedrag van 99 miljard niet redt, waarmee dan wel?

Dat begrijp ik inderdaad best. Maar die meervoudige verdubbeling heeft niet zoveel te maken met gestegen kosten: eerder met het meer duidelijkheid geven over het aandeel van de gezondheidszorg in de balans. In je rekensom zit een foutje van een factor 10, overigens: 9 miljoen maal 1100 euro is ruwweg 10 miljard. We mochten willen dat we het daarmee konden redden. Nederland spendeert ca 9% van zijn BBP (totale waarde van productie van goederen en diensten) van 500 miljard euro aan gezondheidszorg. Dat komt neer op bijna 45 miljard euro. Daarmee zijn we in Europa een middenmooter. Zonder aanzien des persoons omgeslagen over 16,3 miljoen Nederlanders komt dat neer op ca. €2750,- per persoon per jaar. Links- of rechtsom, die kosten zullen we samen moeten ophoesten. Deels gaat dat via publieke fondsen (lees: uit belastingen), deels uit eigen bijdragen, deels via verzekeringen waarvoor de burger de premies moet opbrengen. Niet alle burgers kunnen evenveel opbrengen: een groot deel van die 16,3 miljoen Nederlanders is nog te jong om te verdienen, heeft een ww of wao uitkering of geniet van zijn/haar pensioen. Bovendien kunnen de grootste 'zorggebruikers' doorgaans het minste bijdragen. De sterkere schouders zullen dus stevig moeten inspringen. In het via de belastingen ingezamelde deel wordt dat deels al geregeld, en door de hogere premies van particuliere verzekeringen (die immers voor 95% dezelfde zorg dekken) blijven ziekenfonds verzekerden nog enigzins buiten schot. Maar die 1100 euro is nog steeds slechts een fractie van het bedrag dat je in werkelijkheid betaalt voor de gezondheidszorg.