Evaluatie X
Zo, ik heb mijn G5 nu een tijdje en ik was druk met het omzetten van bestanden en het simpelweg doorgronden van het besturingssysteem Mac OS X. Ik heb het hier een beetje verwaarloosd - excuus!
"En hoe bevalt het dan, Lars?", hoor ik u vragen. Nou, G5 is fluisterstil en het is duidelijk waarom hij zo prijzig is: het afwerkingsniveau is extreem hoog en ik heb nog nooit zo'n fraaie machine op m'n bureau gehad. Ja, óp m'n bureau - want deze kast stop je niet weg onder je IKEA Børenböt. Dus.
Vreemd was dat m'n ergonomische Microsoft-keyboard niet door OS X werd herkend (de machine wilde dan zelfs niet opstarten) en daarom werk ik met het standaard toetsenbord.
Ik kocht in het buitenland een ergonomisch Mac-keyboard, maar dat was zo gruwelijk goedkoop uitgevoerd, dat ik die maar niet heb aangesloten. Jaja, de eisen zijn gestegen!
Een gaar kabeltje om de G5 op m'n tv aan te sluiten joeg hier tot tweemaal toe de aardlekschakelaar om, wat me de eerste keer - cold sweat - even deed denken dat ik de G5 om zeep had geholpen.
Een omruilactie (hoera voor de nieuwe Mac-winkel in Utrecht) leverde een wel werkend kabeltje op. Zodat ik de Daily Show inmiddels gewoon op de bank kan kijken.
Dan het besturingssysteem: een behoorlijke overstap voor iemand die met MS-DOS via Windows 3.1 naar Windows XP is meegegroeid.
Het allergebruiksvriendelijkste besturingssysteem op aarde is OS X in ieder geval niet. * ademtocht der ontzetting rolt door de zaal * Maar over de hele linie is OS X fraaier, meedenkender en een stuk minder opdringerig dan Windows XP.
Mijn XP studio-pc, bijvoorbeeld, laat via een reusachtig tekstballonnetje weten dat er een "excellent" verbinding met m'n draadloze netwerk is opgebouwd. Ja, dus? Ik verwacht niet anders!
Verder zijn er patches die, eenmaal geïnstalleerd, elke tien minuten een venstertje ophoesten (over alles heen waarmee je bezig was) dat de installatie pas is afgerond als de computer opnieuw is opgestart. Ja-haaa! Weet ik!
De opeenstapeling van dit soort geleuter heeft me langzaam richting de overstap geduwd.
Met dat soort nonsens stoort OS X je gelukkig niet. Als iets je aandacht nodig heeft springt er een icoontje in de dock. Vensters zullen zich niet opdringen, wat OS X een heel beschaafd besturingssysteem maakt.
Wel lukte het me overigens al wel om OS X keihard te laten crashen, doordat ik een zwik bestanden uit een Spotlight-venster naar de vuilnisbak sleepte. Dat kán officieel ook helemaal niet, maar ja.
"Rechtermuisknop Delete" is in dat scherm niet beschikbaar. Maar slepen lukte, dus dat probeer je dan uit. Wat me leerde dat zelfs een systeemcrash fraai is vormgegeven, trouwens. Maar slordig is het wel.
Enniewee, ook in de Finder (OS X's tegenhanger van Windows Explorer) zitten bepaalde inconsistenties en dan in het bijzonder de zoekfunctie.
Start in Spotlight of Apple Mail een zoekactie door een trefwoord in te geven en je krijgt direct zoekresultaten te zien. Zijn er geen resultaten, dan kun je met de backspace-knop terugkeren naar je uitgangssituatie.
Alleen in de Finder vreemdgenoeg niet, daar moet op een backpijltje worden geklikt. Suf én inconsistent met native OS X programma's.
Op Windows-machines zoek ik nu wel tevergeefs naar Exposé (meneer Gates, dit MOET u echt even kopiëren voor Longhorn) en de standaard gebruikersinterface ziet er onder Windows ineens wel erg karig uit.
Ik wilde deze machine voor werk en surfwerk - en dat gaat onder OS X soepel en met ladingen oogsnoep. Omdat de Apple een relatief kleine groep mensen bedient, is het flink speuren naar software die bij Windows eigenlijk alomtegenwoordig is.
Zo heb ik nu een paar tv-shows, die op de pc goed spelen, maar in QuickTime met beeld maar zonder audio worden weergegeven. Ik moet dus "ergens" een audiocodec opsnorren, maar vind die maar eens.
Ik heb de machine waarschijnlijk nog te kort om alle juiste plekjes te weten voor software. Gelukkig heb ik wat Mac-vrienden die me op handige software wijzen.
Over software trouwens: als verstokte Windows-gebruiker heb ik erg moeten wennen aan het concept van installeren onder OS X: gewoon slepen in de Applications-folder. Eh, maar waar zijn die honderden DLL-bestanden dan? En deïnstalleren is naar de vuilnisbak slepen? * knippert met ogen *
En wat ik vind van de recent aangekondigde overstap van Apple op Intel-processoren? Daar vind ik eerlijk gezegd weinig van, want de gebruikte processor is van ondergeschikt belang.
Wie stelt dat er straks (anno 2006/2007) Macs zullen zijn met snellere processoren, moet ik gelijk geven. Maar, die Macs zijn er nú al. Ik had de keuze uit twee snellere types, die meteen ook fors duurder waren. Dus wat dat betreft eigenlijk niets nieuws onder de zon.
Dus, sneller schmeller. Apple moet alleen de belofte gestand doen om PowerPC-platform tot redelijke termijn te blijven ondersteunen.
Ondertussen ben ik meer dan tevreden met mijn fluisterstille design-machine met een lust-voor-het-oog besturingssysteem. Met minimale learning curve en ruimte voor verbetering - maar geen enkel besturingssysteem is af.
