Tweede Paasdag was het buiten koud en ellendig. Dus: snel naar de bioscoop om daar een fijne roadmovie te bekijken: Sideways.

Alexander Payne, die eerder "About Schmidt" maakte, levert weer een film af over potentieel vergooide levens.

Miles (Paul Giamatti) en Jack (Thomas Haden Church) rijden langs allerlei wijngaarden om daar - voordat Jack gaat trouwen - nog één wilde week te beleven. Jack en Miles kennen elkaar als sinds hun studietijd en zijn elkaars beste en enige vriend.

Giamatti speelt een ronduit gedeprimeerde leraar Engels - tevens een zo goed als mislukte schrijver. Jack is een al even onsuccesvolle acteur, die vooral voice-overs inspreekt voor medicijnreclames.

Je reist met Miles en Jack door het onvoorstelbaar fraaie Californische Santa Ynez. Er wordt met liefde en (rabiaat) enthousiasme over wijn gesproken en de oscarwinnende dialogen die vaak over veel méér dan wijn gaan.

Miles en Jack zijn rijkelijk voorzien van afstotende trekjes maar de film weet sympathie op te wekken voor die forty-something sukkels. Giamatti, een acteur met een expressief droef hoofd dat verbazend goed werkt op bioscoopformaat, is erg goed.

Voeg daar nog Virginia Madsen bij in een mooie rol als een wat eenzame serveerster en je krijgt een heerlijk wrange afdronk.

Het is niet louter kommer en kwel. Er valt heel veel te lachen. Maar ga zelf en laat je door het verhaal verrassen en niet door zaken die ik zou kunnen voorkauwen.

Het camerawerk prachtig om naar te kijken en maakt van Sideways, met al zijn eigenaardige vondsten, een oprecht en warm verhaal.

Die laatste zin is vooral bedoeld voor mensen die jou niet kennen? ;)

ik heb em gezien, heerlijke film!

"Voeg daar nog Virginia Madsen bij in een mooie rol als een wat eenzame serveerster en je krijgt een heerlijk wrange afdronk."

Zeg filmcriticus-in-spé, pas op voor dit soort Jacques Goderie-passages. Ik hóór het hem gewoon zeggen...

Ik óók, toen ik het opschreef. :D