Manhattan
Met zovelen zijn ze op komen dagen
op 11 september om toegang te vragen
dat een tweede poort moest worden ontsloten.
Daar speelde accordeonist Harry Mooten.
Hij speelde en speelde. Voor wie erop lette
uiteraard Gershwin, voor hen uit Manhattan
en terwijl zijn bassen als engelen zongen,
was iedereen kalm. Er werd zelfs niet gedrongen.
Men was nog aan 't feesten, ver daarbeneden,
om wat New York en Washington hadden geleden,
zoals ik als kind eens, al of geen schande,
juichte en sprong omdat Münster brandde.
Maar hierboven geen vijanden, geen gevaren
en ik zag dat mijn ouders er ook bij waren,
lachend en jong in hun lichtgroene kleren,
nog lang niet geneigd om elkaar te bezeren.
Willem Wilmink
