Als het leven geen zin heeft, dan máákt het maar zin!  

 [GREED]
  gizmodo
  engadget

 [L-RS]
  home
  archief
  zoeken
  cam ß
  e-mail
  b3ta
  stats
  smakelijk

  

 
maandag, 14 juni 2004

TDAT

Een bevroren Vrijheidsbeeld

Afgelopen zaterdag zat ik in de Pathé Rotterdam voor The Day After Tomorrow, de nieuwste rampenfilm van Roland "Independence Day" Emmerich.

De film behandelt min of meer plausibele thema's als het broeikaseffect en verstoring van de zogenaamde conveyor belt in de oceanen door smeltende poolkappen.

Emmerich comprimeert enkele eeuwen in enkele weken, met spectaculaire gevolgen. De effecten zijn erg mooi en het is een prettig idee dat filmmaatschappijen inmiddels weer toestaan dat New York wordt vernietigd.

Wat als vanouds stoort bij Emmerich (Independence Day leed aan hetzelfde euvel) zijn het zwalkende script, de cliché-sidekicks (een zwerver-met-gouden-hart en een slimme hond) en de momenten van vreselijk riekende kazigheid. Maar daar moet je bij The Day After Tomorrow gewoon niet te lang bij stilstaan.

William schreef het al in "As You Like It", en bij deze film is het meer dan waar:

"All the world's a stage,
and all the men and women merely players."

De mensen zijn bijzaak: het natuurgeweld, in prachtig vogelperspectief gefilmd, is de echte ster. Gigantische golven klotsend door New Yorkse straten, flash freeze met superkoude lucht, enorme stormen, sneeuwbuien en indrukwekkende computergegenereerde beelden vanuit de ruimte.

Waar The Day After Tomorrow verplicht toch wat menselijkheid moet tonen, wringt het al snel. Een raar subplot met een kankerpatiëntje kost veel tijd en levert eigenlijk alleen vals sentiment op. En laten we wel wezen, met de westerse wereld uiteindelijk in puin is hij toch echt ten dode opgeschreven.

Aan de andere kant wordt de dood van de Amerikaanse president en zijn gevolg afgedaan met de overhandiging van een memo (!) aan de vice-president. Nouja. Lichtpunten zijn de Britse wetenschappers onder leiding van Ian Holm, die hun onvermijdelijke dood met milde ironie en tastbare weemoed aanvaarden.

Eindconclusie: een vermakelijke rampenfilm van formaat die soms struikelt op het melige sentiment, maar uiteindelijk niet valt. Diep van binnen zit een aardige boodschap op meerdere niveaus, subtiel geïllustreerd door de illegaal naar Mexico vluchtende Amerikanen. De vice-president geeft een toespraak (via The Weather Channel overigens) die rechtstreeks aan de huidige Amerikaanse regering gericht lijkt.

Overigens moet Emmerich zich inmiddels verweren tegen beschuldigen dat hij het idee voor de film heeft gestolen uit een boek. M'n zus vond het verhaal bovendien sterk op dat van de B-film "Ice" lijken.

Vastgelogd op 22:47

Reacties

Commentaar achterlaten

Naam:


E-mailadres:*


URL:*


Commentaar:


Vergeet me niet

* - optioneel



 
(c) 1999-2009 l-rs.org