Nou - en ik vond het toch best gek om te horen dat Reagan dood was.
Het was dé president uit mijn jeugd.

Door Reagan ben ik voor het eerst zeer kritisch naar de Amerikanen gaan kijken. Ik ben er nog altijd cynisch van, en weet dus niet of ik daar blij mee moet zijn.

5 dagen rouw voor de amerikanen. best een beetje overdreven.

Zo wij met aardrijkskunde de plaatsnamen moeten opdreunen tot lutjebroek en hoogezand-sappermeer aan toe, zo dreunen de Amerikaanse kinders alle presidenten op. En in die zin sluit ik mij aan bij Merel dat Reagan de eerste Amerikaanse president is die ik kan opdreunen...
Reagan, bush, clinton, dubya... that's it qua historiese context.
Natuurlijk zorgt hollywood er nog voor dat je namen als Kennedy, Nixon, Eisenhower en Roosevelt niet worden vergeten, maar ik zou verder niet weten wanneer die aan de macht waren.

Dus tja, Reagan was dus inderdaad de eerste waarbij ik bewust werd van internationale politiek (Koude oorlog, Gorbachov, StarWars, Libie en ook nog eens neergeschoten).
Maar ja Amerikaanse presidenten zijn wat dat aangaat allemaal gelijk.

Ajj, dat is inderdaad een generatieding. Ik kan me herinneren dat Carter president was, en gijzeling van de Amerikaanse ambassade in Iran en de mislukte bevrijdingsactie.

Overigens, Webalistic, niet alle Amerikaanse presidenten zijn gelijk qua neerschieten. In de vorige eeuw was er de mythe dat alle presidenten die in een jaar deelbaar door twintig gekozen zijn hun ambtstermijn niet levend afmaakten.

Lincoln, McKinley, Harding, Roosevelt en Kennedy hebben het inderdaad niet gehaald. Chester Arthur (gekozen in 1880) was dodelijk ziek. Reagan heeft de spel blijkbaar gebroken, door de aanslag in 1981 te overleven.
Voor Dubya ziet het er tot dusver nog gezond uit.