VK
Vrijdag met C. in het Nieuwe De La Mar Theater naar cabaretmannen Veldhuis & Kemper (VK) wezen kijken.
Ik had vooraf de site van de heren doorgenomen, en vreesde eerlijk gezegd een avondvullend programma met, zoals ik het oneerbiedig stelde, "wijvenliedjes".
De NRC noemde de voorstelling zelfs "de mannelijke variant van Sex and the City", wat voor sommigen als compliment dient - voor mij echter niet bijzonder. Ik stelde C. nog voor om een vriendin mee te nemen, maar uiteindelijk bevond ik me vrijdagavond op stoel 21, rij 10.
Gelukkig hadden ze meer in petto dan de bescheiden hit "Ik Wou Dat Ik Jou Was".
Naast dit bekende nummer hebben ze een aantal rake typeringen over moderne relaties en een paar mooie liedjes, waar ik "Achteruit Geboren" tekstueel wel een opmerkelijke vond. Een prachtige Borsato-pastiche is ook een hoogtepunt van de avond.
Ik heb zoete noch zilte tranen uit m'n ogen hoeven vegen, maar een verloren avond was het zeker niet. Vooral het vermogen om even uit de rol te stappen (het zaallicht gaat verontrustend vaak aan) maakt dat er geen afstand bestaat tussen publiek en VK.
Ik wil niet afsluiten met clichés als "veelbelovend" of "hier gaan we nog veel van horen". Maar toch.
