Als het leven geen zin heeft, dan máákt het maar zin!  

 [GREED]
  gizmodo
  engadget

 [L-RS]
  home
  archief
  zoeken
  cam ß
  e-mail
  b3ta
  stats
  smakelijk

  

 
maandag, 15 september 2003

Honds
Kidman als Grace
Op zaterdag naar Dogville geweest, zonder gehinderd te worden door kennis over de film. Ik wist dat Nicole Kidman meedeed en de excentrieke naamgenoot Van Trier de regie voerde.

Het is de meest kale film die ik ooit zag. Het is eigenlijk een gefilmd toneelstuk, wat een onverwacht groot beroep doet op je eigen voorstellingsvermogen. Dogville vraagt een geestelijke inspanning van het publiek die zeldzaam is.

De film opent met een "levende plattegrond" van het stadje. De voice-over introduceert de bewoners en middels teksten tussen de beelden in worden we voorbereid op een verhaal in negen hoofdstukken.

Vooral het gebrek aan voorkennis over de het verhaal of stijl maakte van Dogville een verrassing. Eerst meende ik een Magnolia-eske introductie voorgeschoteld te krijgen met een stemmige voice-over door John Hurt.

Al snel begon het me te dagen dat dít... een vrijwel decorloze set hetgeen was waarmee we het moeten doen, de komende 177 minuten.

Dogville - Foto: Rolf Kronow

Dogville is veeleisend. De film duurt drie uur en speelt zich af op een lokatie ter grootte van een half voetbalveld. De kijker krijgt niet alleen een grimmig verhaal voorgeschoteld, maar moet actief de vele lege plekken invullen. Van Trier is zo vriendelijk geweest om hier en daar geluidseffecten toe te staan, als acteurs onzichtbare deuren openen en sluiten en de hond blaft.

De acteurs zijn overigens fantastisch. Nicole Kidman is overtuigend als de opgejaagde (en daardoor) kwetsbare Grace en de rest van de ondersteunende acteurs zijn allen een genot om naar te kijken. Fans van actor driven films zullen Dogville met plezier uitzitten.

Het inwoners van het dorpje ondergaan een vrijwel geruisloze transformatie van beschermers tot misbruikers, waarna de film eindigt met de enige logische conclusie. Welke dat is, moet je maar zelf gaan kijken.

Von Trier is van plan een trilogie over Amerika te maken, waarbij Dogville het eerste deel is. Er is genoeg materiaal in de film te vinden dat als metafoor voor Amerika zou kunnen dienen.

De film behandelt thema's als uitbuiting en de onwil om werkende, eenvoudige systemen in stand te houden als iemand anders de rotzooi opruimt. Als politieke aanklacht komt Dogville niet helemaal uit de verf.

Maar los van deze politieke metaforen is Dogville een zeer interessante, energieslurpende ervaring waar je nog lang over nadenkt. Een tip van iemand die zijn dip vlak voor de (zelden zo gewenste) pauze beleefde: ga er uitgeslapen naartoe.

Vastgelogd op 01:47

Reacties

Lars von Trier is lid van het Dogme 95 (http://www.dogme95.dk/)
Dit verplicht hem om zich te houden aan de volgende regels:
http://www.dogme95.dk/the_vow/vow.html

verklaard een hoop, denk ik.
Ik ga hem zeker zien.

lostboyscout - 15/09/2003 om 17:50:13

Ik geloof dat Von Trier zelf die regels een beetje moe is, want Dogville voldoet al gelijk niet aan regel 1! :) En regel 2 ook niet trouwens. Hmm, regels 4, 5, 6, 7 en 10 worden ook genegeerd.

Kan de bron even niet terugvinden, maar ik geloof dat Von Trier in een recent interview heeft gezegd dat Dogma z'n beste tijd wel gehad heeft.

Betekent niet dat je Dogville niet moet gaan zien, natuurlijk. :)

Lars - 15/09/2003 om 20:45:16

'k Heb de film al een tijdje geleden gezien en vond 't een ongelooflijk zware film met gebeurtenissen die ik in 't algemeen liever niet zie maar toch een schitterende film. En ja, het einde is logisch, hoewel ook enigzins onverwacht.

Kristel - 16/09/2003 om 13:25:33

Commentaar achterlaten

Naam:


E-mailadres:*


URL:*


Commentaar:


Vergeet me niet

* - optioneel



 
(c) 1999-2009 l-rs.org