Golfoorlog, Part II
Zo, het is begonnen. Niet echt shock and awe, zoals de strategie van het Amerikaanse leger wel werd genoemd, maar meer snore and yawn.
De PvdA heeft middels Wouter Bos, gezien het begin van de oorlog, nu toch gekozen voor "de geallieerden".
Eerlijk gezegd vind ik dat die term voorbehouden moet zijn aan een internationaal juridisch gerechtvaardige coalitie van landen met een rechtvaardige missie. Magoed.
Het is maar goed dat ik zo laks ben met het invullen van formulieren, anders had ik nu alweer mijn steun aan de PvdA moeten opzeggen.
Ik vind het onverteerbaar dat je je beoogde regeringspartner (gisteren nog!) kapittelt over de loyaliteitsverklaring aan een clubje landen dat opereert zonder steun van de Verenigde Naties... maar een dag later, omdat de situatie er nu eenmaal naar is, toch maar omgaat.
Dat de eerste bommen zijn afgeworpen, verandert niets aan de illegaliteit van de hele onderneming, hoe nobel de doelen ook zijn voorgesteld. De internationale rechtsorde is gepasseerd, iets wat niet te licht mag worden opgenomen. Dat de PvdA nu legergroen kleur bekent, valt me wel tegen.
Ik ben niet de enige, blijkt op de PvdA-website. Wat dan ook het enige positieve is wat ik kan melden: bij de PvdA kun je reageren én men laat harde kritiek staan. Dit in tegenstelling tot het CDA, waar de website alleen een betoog in typische Balkenendeske staccato-zinnetjes bevat, zonder reactiemogelijkheid.
Vandaag hebben we de toepassing van een nieuw type oorlog gezien. De preventieve oorlog. Dit precedent is geschapen door één land en voor één land. De Verenigde Staten zullen niet toestaan dat andere landen ook preventieve oorlogjes voeren.
Of misschien ook wel, als die landen zich bijtijds bij het juiste kamp hebben geschaard. Dan wordt er bij de aanpak van grensconflictjes, interne strubbelingen met minderheden en dergelijke een oogje dichtgeknepen in Washington.
