November
Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd;
Altijd november, altijd regen,
altijd dit lege hart, altijd.

Dit treurige novembergedicht is van J.C. Bloem, uit Media Vita (1931). Het sampletje van m'neer Bloem zelve heb ik ooit eens bij Robert "maarwatishet" van Eijden achterover gedrukt. Het regent niet eens maar 't wordt allengs kouder. Ben ook bezig in "De Schuiftrompet" van C.C.S. Crone, herondekt schrijver te Utrecht. Ook vol zonnige verhalen...

Reacties

Commentaar achterlaten