De nieuwe site: mijn 2 cent
Loom weer. Het zal sommigen zijn opgevallen dat het hier rustig was. Ik zat echter niet in de zon te niksen: ik moest meewerken aan de omkat van de website van mijn geliefde Planet Internet. Probleem is dat de omzetting veel muis- en klikwerk gepaard ging. Mijn pols heeft nog nooit zo zeer gedaan, dus ik wilde het niet verergeren door ook 's avonds nog eens veel te schrijven.
Een nieuwe website. Er is ook door mijn webloggende collega's op gereageerd. Tonie en Emile (beterschap) hebben met vooruitziende blik en historisch besef de voorpagina's van de oude site bewaard.
Laten we er geen doekjes om winden: ik vind de site heel erg lelijk. Het is mijn inziens een achteruitgang in vorm en nog meer in navigatie. De commercie heeft in mijn ogen de greep op de site versterkt en de strakke scheiding was nu net datgene waarom lezers Planet bezochten.
Ik heb intern al veel rumoer gemaakt. Uit praktische en professionele overwegingen houd ik geheim wat en hoe. Met mijn commentaar zal ik bij mijn collega's van de vormgeving en programmeurs wellicht goodwill hebben verspeeld. Dat spijt me. Maar de site, de lezers en waar we naartoe gaan ligt me na aan het hart.
Juist die zaken waar Planet sterk in is, zijn met het nieuwe ontwerp goeddeels teniet gedaan. We zijn dan wel naar 800x600 gegaan, qua breedte, maar de rechterbalk (waarover marketing veel zeggenschap heeft) is zo breed geworden dat we er per saldo nauwelijks mee zijn opgeschoten. De ankeilers, de stukjes wervende tekst moeten een kleine 80 procent korter worden, omdat anders de vorm uit elkaar drukt.
Kijk je naar de gebruiksvriendelijkheid (de Amerikanen hebben het efficiëntere usability) dan blijkt dat de logica verdwenen is. In het forum van Planet Multimedia dat ter discussie van de nieuwe vorm is opengesteld is dat een veelgehoorde klacht. Planet Multimedia wijdde vandaag nog een artikel aan de reacties op de nieuwe vorm.
Er zal en wordt nog driftig aan de site gesleuteld, maar dat is momenteel voornamelijk bugfixen. Een terugkeer naar de oude vorm - of in ieder geval een poging daartoe - zit er niet in. Persoonlijk vind ik dat de oude site veel meer als uitgangspunt had moeten dienen. Nu lijkt het vooral een vormgevers tour-de-force waar de gebruiker in al het grafisch geweld is vergeten.
Kan ik me neerleggen bij de nieuwe vorm? Tja. Dat zal wel moeten en op termijn zal het wel gaan. Als eenling, als redacteur buiten de krachten van commercie, marketing en beleid heb je natuurlijk weinig invloed. Het is alleen jammer dat veel lezers denken dat de nieuwe vorm een keuze van (alle) redacteuren is.
Uiteindelijk hoop ik dat we een goed compromis vinden. De redacteuren wat minder zeuren, de vormgevers stemmen toe in iets vormelozers. Zolang de lezers maar gehoord worden. Ook de advertentieafdeling moet zich afvragen of ze lezers wel willen opzadelen met een flashbanner op elke artikelpagina, die bovendien op elk moment dat hij laadt een zomers (maar irritant) "kri kri" krekelgeluid laat horen.
Tenzij we de lezers niet serieus nemen natuurlijk. In de oude site deden we dat in ieder geval wel.
Staan sites überhaupt wel eens stil bij de gebruiker, voor een grote omkat in gang wordt gezet? In mijn opinie is het bij de recente veranderingen van de NRC Handelsblad website onvergeeflijk dat goed 75 procent van de content (dossiers, columns, achtergronden e.d.) onvindbaar is vanaf de nieuwe site. Ook bij Planet lopen nu heel wat links dood, waarvan niemand weet of de pagina ooit is gebookmarked. Daar is het web niet voor gemaakt, voor een 404.
Ik moet ter verdediging van de programmeurs en webstudio wel aanvoeren dat ze zich de schurft hebben gewerkt. Er zat om allerlei redenen een onmenselijke en ongezonde haast achter dit project. Het zijn allemaal mensen met kloppende polsen en het zou niet eerlijk zijn om te doen alsof er kwade wil achter steekt. Want dat is niet zo.
Tijdens de aanloop naar het omgaan van de site is er door iedereen keihard gewerkt. Ook door mij, al had ik het dubbel zo moeilijk omdat ik in mijn opinie werkte aan een verslechtering van mijn Computer Planet. Dan is het net alsof je moet helpen bij het slachten van je favoriete konijn, omdat het 25 december nu eenmaal Kerst is, en er te vreten op tafel moet komen.
En dan nu, de disclaimer: dit is mijn website. Mijn beroep op artikel 7. Ik geef een kleine blik achter de schermen van het omgaan van een website. En een moeizaam verlopen project is bepaald geen bedrijfsgeheim. Het kost mij jaren van m'n leven, maar de halve IT-sector leeft ervan...
