IJs
Ik heb altijd een hekel aan dit kamikazeweer, waarbij de natuur eerst in een paar dagen een prachtig sneeuwlandschap bouwt... om het vervolgens gelijk daarna in een gore, grauwgrijze prut te veranderen. Why bother? Het is net zo lekker rustig, al het geluid wordt gedempt en iedereen gaat een tandje langzamer uit angst voor aanrijdingen en valpartijen.

Ik moet bij sneeuw soms onwillekeurig denken aan de spermascène uit Everything You Always Wanted to Know About Sex, waarbij spermatozoïde parachutisten zich vertwijfeld afvragen of hun "missie" wel een echte copulatie is en niet gewoon een potje aftrekken. Storten sneeuwvlokjes met dezelfde bedenkingen ter aarde? Komen we terecht in de bomen of tuinen... of sterven we roemloos in een plas water? Ik ga nog maar even uit het raam kijken, zolang het hier nog wit is.

Onze 18 jaar oude Tom vindt dat ook wel een aardig idee, blijkt.

Reacties

Commentaar achterlaten